Не знам дали го сакам заради моите муабети што ги превртува и ги прави различна приказна, заради неговото постојано доцнење заради кое го прчам потоа својот нос од лутината што ја предизвикува во мене, или заради неговата импулсивна насмевка на неговите глупави шеги . Но најмногу го сакам заради начинот на кој ме гледа и ми се смее, прегратката во која прави да се чувствувам најсигурна, отварањето на вратата од колата кое прави да се чувствувам како вистинска дама или можеби мирниот дух што го носи во себе и ми прави да се чувствувам посебна...
No comments:
Post a Comment