2017 ЌЕ ЈА ПАМЕТАМ ПО СПОНТАНОТО КАФЕ СО ЧОВЕКОТ КОЈ МЕ ПРАВИ ДА СЕ ЧУВСТВУВАМ ТОЛКУ ЖИВА
Мојата приказна започнува вака. Беше Мај, а јас бев во некое глупаво бунило, а понекогаш и во својата полна празнина во која се криев како јатка од орев од погледите на луѓето. Такво беше времето, а таква бев јас во него. Мај во кој Сонцето беше почнало да се буди, ми стигна на фејсбук уште една порака од виртуелен пријател како „ Покана за кафе“ која ми е ден денес одбивна, зошто многу го сакам чинот на пиење кафе и тој момент го делам само со вистинските пријатели од реалноста. И додека останатите мислеа дека сум во некој филм , тој културно се повлече и ме разбра. Од тука тргна се. Почитта за нечие мислење е толку многу важна за секој од нас. И така мудриот човек ме пронајде на излегување, божем случајно.
И повторно оние разговори, она смеење, анализирање и проценување. Се случи кафе, толку неутрално во кое не знаеш што ќе следува но сепак знаеш дека најпрво стекнуваш пријател кој сослушува и ја спушта мојата дива енергија која знае да се вивне наоколу. И повторно, второ кафе , трето и петто, па така се разменија и нежностите и дојде првата вечера Не, не беше некоја луда романтика, секогаш била скромен гест. Па првото заедничко патување на планина во кое уживав, па првиот заеднички летен одмор за кој кога и да се сетам го чувствувам мирисот на море. И постојано само пишувам за убавите работи, ќе помислите толку нема ништо негативно во мојава приказна.
Доаѓа и до експлозии и до војни во животот, затоа што ако ги нема ќе биде ужасно здодевно, но добро е кога војните се кратки па двете непријателски страни на крај доаѓаат до заедничко решение. Убави се утрата во кои загрижено ме проверува на мобилен да не доцнам за работа, по вечерите во кои сме пиеле вино и сме разговарале со часови, знаеме да размениме бакнежи помегу толпа луѓе и да се разлетат пеперутки во мојот стомак , да се смееме на моите глупави шеги, да сум негова, да е мој. Зошто во оваа 2017 ме прави толку жива покрај себе. Зошто ме разбира како сум и кога не сум во ред. Зошто со мене тагува за се што имам изгубено и се радува на секој мој успех прави да се чувствувам сигурно . И несвесно ми го подарува најубавиот подарок неговото присуство.
Заге Каменчева
